Het afgelopen weekend was even een wat zwaardere periode in ons gezinsleven; Daan heeft het letterlijk wat zuur door reflux (melk teruggeven in mond/slokdarm en soms ook eruit), wat naast z’n kramp ervoor zorgt dat we met voeden en troosten een goede twee uur bezig zijn. Elke drie uur komt ie voor voeding. Reken uit uw tijd.

Hij huilt daarbij ook hartstikke, want pijn, wat voor ons alle drie en het ventje zelf in het bijzonder ook niet helpt. Ademen klinkt verkouden en vlak na het drinken zelfs geregeld (erg) benauwd doordat z’n slijmvliezen zijn opgezet. Gecombineerd met het opstrekken van zo’n lichaam door kramp is dat lichtelijk beangstigend.

Vanochtend zijn we in alle vroegte naar het inloopspreekuur van de huisarts gegaan. We hebben daar een maagzuurremmer gekregen die het zuur iets minder… zuur maakt. Dit verandert niets aan de hoeveelheid reflux, maar het zou de beschadiging aan Daan’s slokdarm moeten verminderen en daardoor comfort terugbrengen. We zijn erg benieuwd en hopen op wat rust voor ons mannetje. En voor mama en papa natuurlijk.